50 jaar getrouwd

Ik ben als 5-jarig meisje samen met mijn nichtje bruidsmeisje geweest bij het huwelijk van mijn vaders jongste zus en was er ook nu weer bij op hun 50-jarige bruiloft. Ik heb de foto opgezocht in mijn fotoalbum. Het kleinste meisje ben ik.

Mijn oom is een echt natuurmens, is IVN-gids geweest en zat vaak in de Loonse en Drunense Duinen. Hij is uilenkenner en -liefhebber, onderhoudt nog steeds nestkasten van uilen. Hij hield ook altijd zangvogels. Als kinderen hebben wij verschillende keren van hem een jonge kauw gekregen, die wij dan voerden en tam leerden maken, tot hij groot genoeg was om zelf eten te zoeken. Op een bepaald moment vlogen ze steeds verder weg en kwamen minder vaak om eten vragen. Uiteindelijk kwamen ze dan nog maar af en toe terug. Ik mocht vaak met hem mee de duinen in en hij heeft mij ook leren zwemmen. Mijn ouders konden niet zwemmen en hadden daar ook helemaal geen tijd voor om mij dat te leren.
Om hun feest te vieren zijn we met een gezelschap genodigden met een rondvaartboot vanuit Heusden de Maas op gevaren, naar de Biesbosch en weer terug. Het was geweldig weer, we zaten lekker buiten op het dek in het zonnetje en hadden weer eens tijd om lekker urenlang bij te praten met mijn moeder, nichtjes, neven, oom en tantes. Op de boot ontbrak het ons aan niets, zelfs een koud en warm buffet stond voor ons klaar.
Het gouden paar genoot van hun dag, het was zó mooi om te zien. Bijzonder ook. Bij mijn moeder in de familie waren ze met 13 kinderen en bij mijn vader met 5. Dit is pas het 2e echtpaar in mijn familie dat 50 jaar getrouwd is. De meesten hebben het niet gehaald omdat een van hen al eerder was overleden.
Ik heb als kind vaak bij mijn oom en tante gelogeerd. In mijn herinnering was het bij hen altijd gezellig. Mijn oma woonde bij hen in en die verwende mij. Ze kookte bijvoorbeeld speciaal voor mij mijn lievelingseten. Heerlijke herinneringen heb ik daaraan. Ik had het er met mijn neef over. Hij zei dat zijn moeder het altijd druk had, "maar praten deden we met oma, die zat altijd aan de koffie" en kookte lekker eten. Mijn tante kon goed naaien, ik keek er graag naar, ook naar mijn oom, die orthopedisch schoenmaker was en thuis werkte. Prachtig om te zien als kind, die bezigheden. Leuk, samen herinneringen ophalen en dan ontdekken dat je dezelfde hebt als je jongste neef, die maar 10 jaar ouder is dan je eigen zoon.
Nu over mijn kaart: 50 jaar in het huwelijksbootje.

Het DP is van Marianne Design van het nieuwste boek van Elines Huis, net als de (meeste) stempels van Eline Pellinkhof. Ik heb er ook een paar gebruikt van Boekenvoordeel, waar ook het touw vandaan komt. De letters, cirkel en scallop circle heb ik met de Silhouette gesneden.

Dit is de binnenkant van de kaart, nog zonder geschreven tekst...
Het was leuk deze kaart te maken voor mijn oom en tante. Ik vond deze materialen zo toepasselijk voor dit feest. Ik wist meteen dat ik hiermee een trouwkaart wilde maken.

Lieve groetjes aan jullie allemaal en tot blogs!!!
Marlies